میکروفون یقه ای

میکروفون بیسیم

طی سالهای اخیر، روند رشد ارتباطات بدون سیم با ظهور تلفن های سلولی جهش بزرگی نمود. این درحالیست که در سال ٢٠٠٣ ارتباطات بی سیم یکصدمین سالگرد تولد خو را جشن گرفت. صد سال پیش و در تاریخ ١٩ ژوئن ١٠٩٣ نخستین پیام تلگراف بدون سیم برفراز آتلانتیک تا انگلستان توسط رئیس جمهور روزوولت مخابره شد و این نقطه آغاز ارتباطات بی سیم و تولد آن به شمار می رود، بطوریکه امروزه ارتباطات بی سیم به گونه ای در ابعاد زندگی ما نفوذ کرده است. میکروفون های بی سیم نیز از این موضوع مستثنی نیستند و هم اکنون بیش از ٢٠٠ نوع مختلف از این میکروفون ها توسط سازندگان در سرتاسر دنیا تولید و عرضه می شوند.

یک سیستم میکروفون بی سیم، معمولاً متشکل از سه بخش اصلی شامل: میکروون، فرستنده و گیرنده است. اما آنچه که قابلیت حذف سیم را نسبت به سیستم های میکروفون معمولی به این تجهیزات می بخشد، قطعاً اجزاء فرستنده و گیرنده آن می باشند. بخش فرستنده این تجهیزات معمولاً در قالب یک مجموعه و به همراه بخش میکروفون و فاقد سیم، ادقام و عرضه می شوند

در سیستم های جدید میکروفون بدون سیم، دو آنتن مختلف، یکی بر روی بخش فرستنده و دیگری بر روی قسمت گیرنده وجود دارد. هنگامیکه فاصله فرستنده از آنتن گیرنده بیش از حد مجاز افزایش می یابد، در این حالت صدا و سیگنال های رادیویی دچار تحریف و نویز می شوند. به علاوه استفاده از امواج بالای فرکانسی باند (UHF) که دارای طول موج کوتاه تری نسبت به (VHF) می باشند، باعث کاهش بازتابش سیگنالها در محیط مورد استفاده می شود.

تمامی سیستم های میکروفون بی سیم، همانند دیگر لوازم بدون سیم، بر مبنای کار با امواج رادیویی، الزاماً بر روی یک دسته از باندها و فرکانس ها عمل می کنند. سیستم های اولیه میکروفون بی سیم معمولاً به طریقه (FM) و در محدوده کانال های ٢ تا ٦ تلویزیونی از باند (VHF) عمل می کردند. این فرکانس ها به علت وجود تداخل با منابع قدرتمند انتشار همگانی( دکل ها پخش برنامه های تلویزیونی) و عدم وجود پهنای باند لازم، نمی توانستند کیفیت بالای صوت را تضمین نمایند. در دهه١٩٧٠، کمیته فدرال ارتباطات آمریکا، محدوده کانال های ٧ تا ١٣ تلویزیونی از باند بالای (VHF) را برای سیستم میکروفون بی سیم اختصاص داد. کشورهای دیگر به غیر از آمریکا نیز باندهایی را در محدوده مشابه، به این سیستم ها اختصاص دادند. امروزه نیز باند (وی اچ اف) میکروفون بی سیم همچون باند (UHF) کاربرد وسیعی دارند. اما باند (UHF) مزایای بیشتری را در بر دارد، از جمله اینکه این باند فرکانسی تراکم کمتری نسبت به باند (VHF) از نظر کانال های تلویزیونی دارد. اما مهمترین مزیت این باند بالاتر بودن فرکانس آن نسبت به (VHF) است. بطوریکه بالا بودن این فرکانس به معنای کوتاه بودن طول موج آن است و کوتاهی طول موج نیز باعث افزایش کیفیت و کاهش نویز صدا می گردد. علاوه بر این مدار الکترونیکی فرستنده (UHF) ظریف تر و کوچکتر از فرستنده (VHF) است.

کارخانه جات سازنده بطور معمول فرکانس های میان ٦١٤ تا ٨٠٦ مگاهرتز از باند (UHF) را برای تولیدات خود در نظر می گیرند. این باند که برابر کانال های ٣٨ تا ٧٠ تلویزیونی است، در تلویزیونهای جدید دیجیتالی دغدغه های گذشته را از نظر تداخل و تاثیرات منفی در بر ندارد. گذشته از این کیمته فدرال ارتباطات آمریکا، باز هم جهت کاهش نگرانی ها، باند ٢.٤ گیگا هرتز را نیز به میکروفون های بی سیم اختصاص داده است. همچنین این باند، نخستین باند استاندارد جهانی برای میکروفون های بی سیم نیز شناخته شده است.

با وجود آنکه باند مذکور مزایای زیادی همچون کاهش تداخل، افزایش وضوح و شفافیت صوت، افزایش برد رادیویی را به ارمغان می آورد، اما معایبی را نیز در بر دارد، از جمله آنکه تلفن های بی سیم و اجاق های مایکرویوو قادر به ایجاد تداخل بر روی این باند می باشند و در مرحله بعد باند ٥.٨ گیگا هرتزی تلفن های بی سیم است که به تازگی تخصیص یافته. از آنجایی که میکروفون های بی سیم، تنها تولید کننده گان و منابع انتشار امواج رادیویی نیستند، بدیهی است که تجهیزاتی همچون رایانه ها، رادیوهای دوطرفه و دستگاه های پخش صوت و تصویر، همگی می توانند منبعی برای ایجاد تداخل های احتمالی باشند.

میکروفون بیسیم

میکروفن رومیزی

میکروفون 

MODEL:SF - 318

تک کانال ، فرکانس UHF

قابلیت جستجو اتوماتیک جهت بهترین فرکانس

Main Fame Size: ½ Rack unit

Carrier Frequency Range: UHF 500 – 860

Receiving Mode: Antenna  - Diversity Receiving

Oscillation: PLL synthesized

Frequency response: 65Hz – 18khZ +0dB/ -3Db

Battery: 9V

میکروفن رومیزی

میکروفن بیسیم 

تمامی سیستم های میکروفون بی سیم، همانند دیگر لوازم بدون سیم، بر مبنای کار با امواج رادیویی، الزاماً بر روی یک دسته از باندها و فرکانس ها عمل می کنند. سیستم های اولیه میکروفون بی سیم معمولاً به طریقه (FM) و در محدوده کانال های 2 تا 6 تلویزیونی از باند (VHF) عمل می کردند. این فرکانس ها به علت وجود تداخل با منابع قدرتمند انتشار همگانی( دکل ها پخش برنامه های تلویزیونی) و عدم وجود پهنای باند لازم، نمی توانستند کیفیت بالای صوت را تضمین نمایند. در دهه1970، کمیته فدرال ارتباطات آمریکا، محدوده کانال های 7 تا 13 تلویزیونی از باند بالای (VHF) را برای سیستم میکروفون بی سیم اختصاص داد. کشورهای دیگر به غیر از آمریکا نیز باندهایی را در محدوده مشابه، به این سیستم ها اختصاص دادند. امروزه نیز باند (وی اچ اف) میکروفون بی سیم همچون باند (UHF) کاربرد وسیعی دارند. اما باند (UHF) مزایای بیشتری را در بر دارد، از جمله اینکه این باند فرکانسی تراکم کمتری نسبت به باند (VHF) از نظر کانال های تلویزیونی دارد. اما مهمترین مزیت این باند بالاتر بودن فرکانس آن نسبت به (VHF) است. بطوریکه بالا بودن این فرکانس به معنای کوتاه بودن طول موج آن است و کوتاهی طول موج نیز باعث افزایش کیفیت و کاهش نویز صدا می گردد. علاوه بر این مدار الکترونیکی فرستنده (UHF) ظریف تر و کوچکتر از فرستنده (VHF) است.

کارخانه جات سازنده بطور معمول فرکانس های میان 614 تا 806 مگاهرتز از باند (UHF) را برای تولیدات خود در نظر می گیرند. این باند که برابر کانال های 38 تا 70 تلویزیونی است، در تلویزیونهای جدید دیجیتالی دغدغه های گذشته را از نظر تداخل و تاثیرات منفی در بر ندارد. گذشته از این کیمته فدرال ارتباطات آمریکا، باز هم جهت کاهش نگرانی ها، باند 2.4 گیگا هرتز را نیز به میکروفون های بی سیم اختصاص داده است. همچنین این باند، نخستین باند استاندارد جهانی برای میکروفون های بی سیم نیز شناخته شده است.
با وجود آنکه باند مذکور مزایای زیادی همچون کاهش تداخل، افزایش وضوح و شفافیت صوت، افزایش برد رادیویی را به ارمغان می آورد، اما معایبی را نیز در بر دارد، از جمله آنکه تلفن های بی سیم و اجاق های مایکرویوو قادر به ایجاد تداخل بر روی این باند می باشند و در مرحله بعد باند 5.8 گیگا هرتزی تلفن های بی سیم است که به تازگی تخصیص یافته. از آنجایی که میکروفون های بی سیم، تنها تولید کننده گان و منابع انتشار امواج رادیویی نیستند، بدیهی است که تجهیزاتی همچون رایانه ها، رادیوهای دوطرفه و دستگاه های پخش صوت و تصویر، همگی می توانند منبعی برای ایجاد تداخل های احتمالی باشند.

میکروفن بیسیم 

میکروفن تریبونی

مواج صوتی که به میکروفون برخورد می کنند باعث می شوند سیم پیچ در میدان آهن ربا به لرزش در آید. بدین ترتیب، سیگنال الکتریکی در سیم پیچ تولید می کند، به طوری که جریان آن همانند نوسانات امواج صوتی تغییر می کند
البته وقتی امواج صوتی به سیگنال های الکتریکی تبدیل شدند می توان آنها را برای مصارف مختلف به کار برد. در تصویر زیر سیگنال الکتریکی ابتدا تقویت شده و سپس بر روی نوار ضبط می شود

در مدل سازی زیر عملکرد میکروفون به نمایش گذاشته شده است. همانطور که می بینید بر اثر برخورد صدا به صفحه میکروفون، آهن ربا داخل سیم پیچ به حرکت در آمده و ولتاژی تولید می شود. برای تولید صدا، بسامد کم و یا بسامد زیاد را انتخاب نمایید. درضمن برای صدا با شدت زیاد نیز (دامنه زیاد) را انتخاب کنید. وقتی این سیگنال به سیم پیچ بلندگو فرستاده می شود، میدان مغناطیسی متغیری در آن بوجود می آورد. این میدان تأثیر متقابلی بر میدان آهن ربا میگذارد و آن را به حرکت وامی دارد. سیم پیچ مخروط بلندگو را به حرکت در می آورد به دنبال آن باعث نوسان هوا شده و در نتیجه امواج صوتی مشابه ای تولید می گردد. میکروفون و بلندگو با آهن ربای متحرک نیز بر اساس اصل مشابه ای کار می کند

امروزه بیشتر میکروفن‌ها از سیستم‌های القای الکترو مغناطیسی (میکروفن‌های پویا (دینامیک))، تقییر گنجایش خازنی (میکروفن‌های خازنی (کندانسر))، تنش پیزوالکتریسیته و سوار سازی (مدولاسیون) نوری برای تولید سیگنال الکتریکی از امواج مکانیکی بهره می‌برند

میکروفن تریبونی

میکروفن کنفرانس

می توانید میکروفون مینیاتوری را با یک سیم بلند به رکوردر وصل کنید. برای این کار فقط به یک مبدل نیاز دارید که اتصال میکروفون مینیاتوری را به کانکتور XLR تبدیل کند، که می توانید آن را از بازار تهیه کنید. باید مراقب سیم باشید و البته یادتان باشد که این روش در صورت حرکت بازیگر کارایی ندارد.

مشکلات مربوط به نویز

در جهانی پر از صداها و نویزهای ناخواسته، خصوصیت حساس بودن به صدا از تمام جهات در میکروفون های مینیاتوری می تواند به این معنی باشد که امکان استفاده از آنها در بعضی شرایط خاص وجود ندارد. در مبحث بعدی به خصوصیت جهتدار بودن میکروفون های بوم خواهیم پرداخت، اما یک میکروفون مینیاتوری omnidirectional تمام صداهایی که در مدار خود بشنود را دریافت می کند، یعنی به هیچ عنوان صدایی که از پشت سر بشنود را حذف نمی کند.

بنابراین، اگر میکروفون را به قدر کافی به دهان بازیگر نزدیک کنید، صدای او به بلندترین سیگنال صوتی در محدوده میکروفون شما تبدیل می شود، و خواهید دید که به دلیل نزدیک بودن میکروفون، و تنظیمات gain حاصل از آن، صداها و نویزهای ناخواسته کمتر می شوند. به عبارت دیگر: وقتی میکروفون به درستی و نزدیک به دهان بازیگر نصب شود، می توانیم پیچ دریافت صدا (gain knob) را پایین بیاوریم، بدین ترتیب صدای بازیگر بر صدای مثلا هواپیما یا ماشین چمن زنی غالب می شود.

میکروفن کنفرانس

میکروفن وسیله ای است که برای تبدیل انرژی مکانیکی حاصل از حرکت لحظه ای ذرات هوا ناشی از امواج صوتی (انرژی آکوستیکی) به انرژی الکتریکی می باشد و اگر آن را ضبط کنیم می توانیم بعدا آنرا بازیافت کنیم .
امواج صوتی که به میکروفن برخورد می کنند باعث می شوند سیم پیچ در میدان آهن ربا به لرزش در آید. بدین ترتیب، سیگنال الکتریکی در سیم پیچ تولید می کند، به طوری که جریان آن همانند نوسانات امواج صوتی تغییر می کند
البته وقتی امواج صوتی به سیگنال های الکتریکی تبدیل شدند می توان آنها را برای مصارف مختلف به کار برد. در تصویر زیر سیگنال الکتریکی ابتدا تقویت شده و سپس بر روی نوار ضبط می شود

در مدل سازی زیر عملکرد میکروفن به نمایش گذاشته شده است. همانطور که می بینید بر اثر برخورد صدا به صفحه میکروفون، آهن ربا داخل سیم پیچ به حرکت در آمده و ولتاژی تولید می شود. برای تولید صدا، بسامد کم و یا بسامد زیاد را انتخاب نمایید. درضمن برای صدا با شدت زیاد نیز (دامنه زیاد) را انتخاب کنید. وقتی این سیگنال به سیم پیچ بلندگو فرستاده می شود، میدان مغناطیسی متغیری در آن بوجود می آورد. این میدان تأثیر متقابلی بر میدان آهن ربا میگذارد و آن را به حرکت وامی دارد. سیم پیچ مخروط بلندگو را به حرکت در می آورد به دنبال آن باعث نوسان هوا شده و در نتیجه امواج صوتی مشابه ای تولید می گردد. میکروفون و بلندگو با آهن ربای متحرک نیز بر اساس اصل مشابه ای کار می کند

امروزه بیشتر میکروفن‌ها از سیستم‌های القای الکترو مغناطیسی (میکروفن‌های پویا (دینامیک))، تقییر گنجایش خازنی (میکروفن‌های خازنی (کندانسر))، تنش پیزوالکتریسیته و سوار سازی (مدولاسیون) نوری برای تولید سیگنال الکتریکی از امواج مکانیکی بهره می‌برند

میکروفن

میکروفن  یقه ای

بهتر است قبل از هر چیز به توضیح اصطلاحات تخصصی بپردازیم. میکروفون مینیاتوری در واقع همان نوع میکروفونی است که ابتدا به Lavalier شهرت داشت (و ما گاهی آن را به اسم میکروفون یقه ای یا گردنی می شناسیم). سازندگان بسیاری به ساخت این نوع میکروفون ها می پردازند – مثل Rode, Shure, DPA, Sennheiser, Countryman و غیره – و هدف تمام آنها یک چیز است: اینکه در عین برخورداری از یک اندازه بسیار کوچک، پاسخ فرکانسی بسیار طبیعی و بسیار یکنواخت تولید کنند. این نوع میکروفون ها معمولا Omnidirectional هستند یعنی صدا را از تمام جهات ضبط می کنند (پس مهم نیست که میکروفون را در چه جهتی گذاشته باشید).

روی خط مو

بسیاری از میکروفون های مینیاتوری مجهز به بادگیرهای کوچکی هستند که با خارج کردن آن می توانید به راحتی میکروفون را لای موها نزدیک به پیشانی بازیگر پنهان کنید. حال اگر صدای دریافتی را با هدفون تست کنید، فورا متوجه خواهید شد که نیازی نیست برای دریافت یک صدای طبیعی حتما میکروفون را جلوی دهان بازیگر بگیرید.

زیر یقه

اگر نمی توانید میکروفون را لای موهای بازیگر بگذارید (شاید بازیگر شما اصلا مو نداشته باشد)، مخفی کردن آن زیر یقه هم نتیجه فوق العاده ای می دهد. مجددا بادگیر را خارج و میکروفون را زیر یقه وصل کنید، طوری که در دید نباشد. بهتر است یک غلاف پارچه ای نازک دور میکروفون بکشید و بعد آن را به یقه وصل کنید تا از ایجاد نویز حاصل از کشیده شدن کپسول میکروفون به یقه جلوگیری کنید.

میکروفون آشکار

اگر حضور میکروفون در صحنه بلامانع است – به شیوه گزارشگرها – کارتان راحت می شود. میکروفون را روی یقه (حدودا 25 سانتی متر پایین تر از دهان) نصب، صدا را تست و ضبط را شروع کنید.

میکروفون مخفی

میکروفون مینیاتوری به قدری کوچک است که همه جا می توان آن را مخفی کرد، نه فقط روی بدن بازیگر. در بعضی از نماها می توان میکروفون را داخل یک گلدان یا یکی دیگر از اجزای صحنه مخفی کرد. این روش مقرون به صرفه نیز هست، چون دو بازیگر می توانند از یک میکروفون در صحنه استفاده کنند. مسلم است که اگر بازیگر در حال حرکت باشد، این روش جواب نمی دهد، اما اگر مثلا دو نفر را در حال شام خوردن سر یک میز داشته باشید، می توانید میکروفون را بین شاخه های گل روی میز پنهان کنید.

اتصال میکروفون

موضوعی که به آن نپرداختیم این است که میکروفون های مینیاتوری به چه چیزی متصل می شوند. در شرایط عادی این میکروفون ها به یک فرستنده رادیویی بی سیم وصل می شوند. اندازه این فرستنده ها بسته به شرکت تولید کننده آنها متفاوت است، اما برای مثال کمپانی Shure، دارای نوعی ENG (دریافت کننده مخابراتی الکترونیک) است که اندازه آن بزرگتر از یک جفت باطری قلمی نمی شود. البته هر فرستنده برای کار کردن نیاز به یک گیرنده دارد، بنابراین یک گیرنده بی سیم هم وجود دارد که به رکوردر صدا یا دوربین وصل می شود.

استفاده از گوشی هوشمند

اخیرا اتصال مستقیم میکروفون به رکوردر صدا جایگزین فرستنده های بی سیم شده است. اما با توجه به اندازه و وزن حتی کوچک ترین رکوردرها، متصل کردن آنها به بدن بازیگر عملی نیست. به همین دلیل میکروفون های Rode گوشی های هوشمند را جایگزین آنها کرده اند. در واقع Rode یک نرم افزار موبایل iOS به نام Rode Rec نیز برای این منظور طراحی کرده است. بدین ترتیب بازیگر به یک میکروفون کوچک مجهز شده و iPhone یا iPod Touch را در جیبش می گذارد. شما هم اگر یک گوشی Apple داشته باشید می توانید از این روش استفاده کنید.

میکروفون رومیزی

در مدل سازی زیر عملکرد میکروفون به نمایش گذاشته شده است. همانطور که می بینید بر اثر برخورد صدا به صفحه میکروفون، آهن ربا داخل سیم پیچ به حرکت در آمده و ولتاژی تولید می شود. برای تولید صدا، بسامد کم و یا بسامد زیاد را انتخاب نمایید. درضمن برای صدا با شدت زیاد نیز (دامنه زیاد) را انتخاب کنید. وقتی این سیگنال به سیم پیچ بلندگو فرستاده می شود، میدان مغناطیسی متغیری در آن بوجود می آورد. این میدان تأثیر متقابلی بر میدان آهن ربا میگذارد و آن را به حرکت وامی دارد. سیم پیچ مخروط بلندگو را به حرکت در می آورد به دنبال آن باعث نوسان هوا شده و در نتیجه امواج صوتی مشابه ای تولید می گردد. میکروفون و بلندگو با آهن ربای متحرک نیز بر اساس اصل مشابه ای کار می کند

امروزه بیشتر میکروفن‌ها از سیستم‌های القای الکترو مغناطیسی (میکروفن‌های پویا (دینامیک))، تقییر گنجایش خازنی (میکروفن‌های خازنی (کندانسر))، تنش پیزوالکتریسیته و سوار سازی (مدولاسیون) نوری برای تولید سیگنال الکتریکی از امواج مکانیکی بهره می‌برند

میکروفون رومیزی

پاور میکسر

به طور معمول 2 گونه میکسر صوت وجود دارند، میکسرهای پاور دار (Powerd Mixer) که دارای آمپلی فایر (تقویت کننده صدا برای اتصال به بلندگوهای پسیو) هستند و بدون پاور (Unpowered Mixer) که همان میکسر معمولی خواهد بود

اما راه تشخیص میکسر از پاور میکسر در ظاهر چند مورد خواهد بود

بهترین کار دقت به مدل دستگاه و توضیحات آن روی بدنه‌ی دستگاه است. روی دستگاه میکسر فقط نوشته شده Mixer اما روی تمام دستگاه‌های پاور میکسر نوشته شده Powered mixer (این عبارت معمولا در زیر مارک و مدل دستگاه نوشته می‌شود) و در کنار عبارت پاور میکسر میزان توان خروجی پاور دستگاه را نیز ذکر می‌کنند. مثلا 700×2 یعنی این دستگاه می‌تواند 700 وات توان را در دو خط خروجی بدهد. 700 وات برای لاین راست و 700 وات برای لاین چپ

تفاوت دیگر پاور میکسرها با میکسرها در وزن و اندازه‌ی آنها است. پاور میسکر‌ها معمولا قطور تر و سنگین‌تر از میکسر‌ها هستند. گرچه این قانون در مورد پاور‌ میکسر‌های گران قیمتی که از فناوری های نانو استفاده می‌کنند چندان صدق نمی‌کند

میتوانید از خروجی‌های دستگاه نیز تشخیص دهید که دستگاه پاور میکسر است و یا میکسر. اگر دستگاه خروجی با توان بالا داشت پاور میکسر است. این خروجی‌ها نیز معمولا از جکهای اسپیکونی استفاده می‌کنند. خروجی توان بالا را می‌توانید از توضیحاتی که در کنار آن خروجی‌ نوشته شده تشخیص دهید. این خروجی ‌ها اغلب در پشت دستگاه هستند و در کنار آن وات خروجی و مقاومت آن به اهم نوشته شده است